Güneri Cıvaoğlu

      Erol Simavi, herhalde artık, çeyrek yüzyıl paylaştığım bir sırrını bugün yazmamı hoşgörür.
      Erol Simavi'nin parmağındaki yüzüğün içinde bir zamanlar zehir taşıdığını, çeyrek yüzyıl önce kendisinden dinlemiştim.
       O sıralarda beni holdingine yönetici yapmak istiyordu.
       Haftalarca konuştuk.
       Hemen her akşam Hilton'un barındaydık.
       Benim mızmızlığımdan dolayı o iş olmadı.
       Hemen her akşam iki saat de şuradan buradan da konuşuyorduk.

      Demirel'in önerileri için dün kaldığımız yerden yazıyı sürdürelim.
      Demirel'in öneri paketinde "referandum" isteği var.
       Referandum yetkisi, "Tam Başkanlık Sistemi"nin uygulandığı Amerika'da, Cumhurbaşkanı'na verilmiş değildir.
      "Yarı Başkanlık Sistemi"nin uygulandığı Fransa'da ise Cumhurbaşkanı'nın önerisi, Başbakan tarafından kabul edilirse referanduma gidilebilir.
       Yani...
       Ne "Tam Başkanlık"ın, ne de "Yarı Başkanlık"ın simgesi olan ülkelerde, "Cumhurbaşkanı'nın doğrudan referanduma gitme yetkisi" yok.
       Buna karşın...

      Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel "sistemin, Başkanlık yönetimi ilkesiyle yeniden yapılanmasını" öneriyor.
       Ancak...
       Bu "yeni bir Cumhuriyet" değildir.
      "Sadece 13 milyon nüfusa...
       Büyük kısmı okuma bilmeyen ve kırsal kesimde yaşayan nüfusa göre çizilmiş olan mimarinin, artık 2000'li yılların eşiğindeki Türkiye için yetersiz kaldığı" tespitidir.
       Ayrıca...
      Parlamenter Sistem, Cumhuriyet'in ilk kuruluş yıllarında, "padişaha ve hilafete karşı tavır görüntüsü vermemek" kaygısının da izlerini taşır.

       Sabahın ilk saatleriydi...
      Bodrum Fransız Tatil Köyü'nden çıkmış, yürüyordum.
       Sağımda...
       Çamların arasından zaman zaman görünen Akdeniz'in laciverti uzanıyordu.
       Üstümde...
       Yer yer pamuk yığınları gibi beyaz bulutların uçuştuğu kristal mavisi gök.
       Sabahın o erken saatlerinde, mis gibi orman ve deniz iyodu karışımı havayı ciğerlerime çekiyordum.

       Bugün Pazar. Siyaset dışına çıkalım.
      "Chopin'in vücudundan sökülen kalbi" öyküsünden başlayalım.
      "Fazıl Say'ın piyano resitalinde çalan cep telefonu" hadisesine uzanalım.
       Ünlü piyanist ve kompozitör Frederic Chopin, son yıllarını geçirdiği Fransa'da ölmüştür. Yıl 1849...
       Vasiyeti açılır.
      "Kalbimi, bedenimden sökün. Vatanıma, Polonya'ya götürün".
       Bu çok ilginç ve duygusal vasiyet, sanatçının ablası Ludvika tarafından yerine getirilir.

       Şu satırlara ne buyrulur?
      "Fatih, İstanbul'u fethettikten sonra, O'na Hırcelena adlı, dünya güzeli 16 yaşında bir Rum bakire sunulur.
       Fatih, Hırcelena'nın güzelliğinden müthiş etkilenir, ilgi duyar, gönlünü verir.
       Güzel Hırcelena'nın elinden tutar ve yatak odasına gider.
       Uzun süre geçer ve danışmanları artık Fatih'i pek göremezler. Divan toplantıları yapamazlar.
       İmparatorluğun güdeceği siyaseti görüşemez, belirleyemezler.
       Fatih, artık tüm günlerini odasında geçirir.

      Meclis'in yeni toplantı salonu, "geçici kabul" yöntemiyle açılıyor.
       Yani...
      "Pis kokularla" birlikte "kesin kabul" değil.
       Formül şöyle:
       "* Bitmek üzere olan soruşturma ve araştırmalar, yargıya dönüştürülecek.

       * Geçici kabul sırasında ortaya çıkacak ya da şimdiden belirlenmiş eksikler için müteahhit firma ek ücret isteyemeyecek.

      Yüksek Askeri Şura'da "162 ordu mensubunun, Türk Silahlı Kuvvetleri ile ilişkisinin kesilmesi kararı" alındı.
       Açıklamalara göre...
       Bunlardan bir kısmının "yasa dışı şiddet örgütleriyle bağlantıları" saptanmış.
       Diğerlerinin ise "tarikatlarla, dini örgütlerle ilişkileri olduğu" belirlenmiş.
       Bu çeşit Yüksek Askeri Şura kararları, 2 yıl kadar süren araştırmalara, soruşturmalara dayandırılıyor.
       Kuşkulu kişilerin üstleri, uyarılarda bulunuyorlar.
      "Türk Silahlı Kuvvetleri'nin ilkelerine uyum göstermeyen ilişki, bağlantı, eylem ve söylemlerinden vazgeçmeleri" bildiriliyor.