Güneri Cıvaoğlu

Makbul olan “içerdekinin eleştirisidir, dışardakinin övgüsüdür.”
Liderlere “kılavuz” bu kuraldır.
Açayım...
Liderlerin çevresini zamanla “evet efendimciler, keramet buyurdunuzcular” doldurur.
Lider ne yaparsa, ne söylerse alkış tutarlar.
Hatta...
Sadece gaz vermekle kalmaz lidere yönelik haklı eleştiriler yapanları bile “düşman” gösterirler.

TAKSİM Gezisi ile başlayan ve Türkiye’ye yayılan “büyük hareket” içinde bazı aktörler varsa da asıl neden “dijital demokrasidir.”
“Dijital ortamı” baş belası gibi görmek, gerçeği değiştirmez.
“Dijital demokrasi” kuralları içinde siyaset yeniden biçimleniyor.
Türkiye’nin en büyük meydanını miting için dolduranların saatlerce yolculuk yapmaları gerekirken o meydanın 10 katı, 100 katı sosyal medya ortamında kitle “tıklarla” birkaç dakikada toplanabiliyor.
Evet...
Bilgi çağındayız.
Toplumlar “Dijital devrim” nesillerinden oluşuyor.

SİYASETİN altın kuralıyla başlayayım: “Öngörmek, yönetmektir.”
Siyasetçi ve özellikle iktidar, toplum algılarını sürekli daha önde tutmak zorundadır.
Olabilecekleri sezerek, olasılıklara göre siyaset uygulaması gerekir.
Diğer altın kural:
“Sorunlar, daha sorun haline gelmeden başlardayken çözülmelidir...”
Siyasetçi ve özellikle iktidar öngörecek ve daha sorun oluşmadan çözecektir...
........................

YOĞUN bir grup çalışması. Su şişelerinin içine mide rahatsızlıklarına karşı kullanılan ve suyla karıştırılmış Talcid dolu pet şişeler hazırlanıyor.
Gruptakilere dağıtılıyor.
Polisin gazını soluyanlardaki mide bulantısı ve kusma haline karşı tedbir bu.
Pet şişelerde suya karıştırılmış limon. Bunlar da gaza maruz kaldıktan hemen sonra göze sürülecek. Ortasında yeşil yuvarlak bir kapakçık olan filtreli maskelere de ilave kızlar viks sürerek özel işlemler yapıyor.
Hem gaza karşı geçirgenliği azaltmak, hem de nefes alırken ferahlık etkisi yapması için.
Ellerinde cep telefonları, sürekli haberleşiyorlar.
“Polisin biber gazı stokları bitmiş, bugün daha kuvvetli olan -portakal gazı- kullanacak” mesajı üzerine tabletler açılıyor.

Anlayamayanlara yürekten bir sesleniş. Sanatçı Şevval Sam tepkisini şöyle seslendiriyor:
‘ “Kesilecek ağaçlar yerine, yenilerini dikeceğiz, daha fazlasını dikeceğiz” diyorlar.
Bu neye benzer biliyor musun?
Çocuklarını öldürüp sonra “size de ne oluyor, yine çocuklar doğururum, hem de daha fazlasını” demek gibi bir şey.
O ağaçlar birer canlı.
Onları kesip, öldürüp “yenilerini dikeceğiz, hem de daha fazlasını” diyebilmek, tabiata ihanettir.
O ağaçlar, üzerine beton yığınları dikilecek. O toprak bize ait değil ki!

Sayın Nazmiye Demirel toprağa verildi.
Doğduğu topraklarda, toprağa karışacak.
Nazmiye Demirel ön plana çıkmaz, siyasetin vitrininde görünmezdi.
Ama...
Sanılanın aksine siyasetin dışında değildi.
Evde, özel konuşmalarında 9’uncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel için “sağduyunun pusula ibresi” idi.
Bunun bir örneğini yansıtayım.

1960’larda “televizyona hayır...”
1970’lerde “İstanbul Boğazı’ndaki ilk köprüye hayır, Zap suyuna köprü...”
1980’lerde “renkli televizyona hayır...”
....................
Bu “hayırcılar” arasında hiç olmadım.
Gelelim 2013 Mayıs’ına...
İstanbul Boğazı’nın 3’üncü köprüsü “Yavuz Sultan Selim” hayırlı olsun.

Sayın Nazmiye Demirel’i kaybettik. Gerçek hanımefendiydi.
27 Mayıs 1960 ihtilali öncesinde duymuştum adını ilk kez.
Ankara/Kızılay Karanfil Sokak’ta oturuyorduk.
Sokakta futbol oynardık.
“Sokak futbolu” deyip geçmeyin Prof. Kurthan Fişek kitabında “Dünyanın en iyi mahalle takımıydı. Ben kalede, Hasan Cemal sol haf, Güneri Cıvaoğlu sol açık” diye yazdı.
O zamanın Ankara’sında öyle fazla trafik olmadığı için rahattık.
Bazen Karafil’i kesen Meşrutiyet Caddesi’nden son model bir Amerikan otomobil görünürdü.