Yapılan yeni çalışmalara göre daha küçük iskelet kaslarına sahip kişilerin bunama geliştirme olasılığı yüzde 60 oranında daha fazla.
Kaslarımız vücut ağırlığımızın yaklaşık üçte birini oluşturur ve kas kütlesini kaybetmek yaşlanmanın doğal bir parçasıdır. 30 yaşından sonra, insanlar genellikle her on yılda kas kütlelerinin yüzde 3 ile yüzde 5'ini kaybetmeye başlar.
Kas kütlesi ve gücünde önemli bir kayıp olan sarkopeninin, dünyadaki yaşlı nüfusun yüzde 10 ile 16'sını etkilediği tahmin ediliyor.
Sarkopeninin bilişsel gerilemeyle bağlantısı tam olarak açık değil ancak araştırmacılar bunun miyokinlerden kaynaklanabileceğini düşünüyor.
Kaslar, beyni doğrudan etkileyen miyokinler adı verilen küçük proteinler ve peptitler üretir ve salgılar. Daha az kas kütlesi, daha az miyokin salınması anlamına gelir. Ayrıca sarkopenisi olan kişiler daha az egzersiz yapabilir ve daha az sosyal aktiviteye katılabilir, bu da bunama için iki büyük risk faktörüdür.
Demans hastası olmayan 621 yaşlının beyin görüntüleri incelenerek ne kadar kas kaybı yaşadıkları belirlendi.
6 ay boyunca takip edilen katılımcıların gözlem sonucunda çoğunun daha küçük temporalis kasları olduğu ve demans riskiyle burun buruna oldukları görüldü.
Ayrıc daha büyük temporalis kası olanlara kıyasla bilişsel test puanlarında ve beyin boyutlarında daha fazla düşüş tespit edildi.
Araştırmacılar son olarak çene kasının kalınlığı ve büyüklüğü gibi özelliklerinin vücuttaki kas kütlesi hakkında bir fikir verebileceğini dolayısıyla bu kasa bakarak demans riskinin olup olmadığı yorumunun yapılabileceğini söylüyor.
