Turizm Bakanı Erkan Mumcu’nun eşi Işın Mumcu, siyasetin gerginleştirdiği aile ilişkilerini sanatla dengelemeyi başarmış
Işın Mumcu; Tiyatro dekoratörü, anne, öğretmen, ayakkabı tasarımcısı, ressam. “Apolitiğim" diyen Işın Mumcu’nun zor bir işi daha var; siyasetçi eşi. Turizm Bakanı Erkan Mumcu ile eşi Işın Mumcu’nun hayatlarını siyasetten çok sanat yönlendiriyor. Hatta aşkları bile bir film setinde başlamış. Işın Mumcu ile dekorasyonunu kendisinin yaptığı sıcak evinde sohbet ettik.
“Asıl işim ressamlık değil ama kendi çapımda yağlıboya yapmaya çalışıyorum. Tiyatro dekoru ve kostüm benim branşım, bazen mimar gibi, bazen ressam, bazen de grafiker gibi çalışıyorsunuz, bazen heykeltraş oluyorsunuz. Oyunda tekstin sizi götürüceği yol neresiyse, o yolun sonuna kadar gitme gayreti içinde oluyorsunuz"
“Tavariş çocuğum gibi"
Mumcu, Jacques Deval’in yazdığı ve Ali Hürol’un yönettiği “Tavariş" adlı oyunun dekoratörlüğünü yapıyor: “Tavariş’in prömiyerini Konya’da yaptık. Adana, Tarsus’ta oynandı.
Oyun kapalı gişe oynuyor.
Devlet tiyatrolarında yaptığım ilk oyun. Çocuğum gibi Tavariş. İnsanın çocuğu ateşlenir ona bakmak ağır gelmez ya, onun gibi... Çalışmalar iki buçuk ay sürdü. Zevkli çalışma oldu. Trajikomik bir oyun."
“Köye yerleşelim derdi"
“Türkiye’nin her yerinde yaşayabilirim. İstanbul’dayken Erkan bana derdi ki ‘Işın köye yerleşelim’. Ben Boğaz’ı görmeden yaşayamayacağımı düşünürdüm. Ankara’ya geldiğimizde İstanbul’u çok özledim. Ama Ankara beni terbiye etti. Isparta’yı Ankara’dan daha çok seviyorum. Eğridir Gölü bana İstanbul’u hatırlatıyor. Göl dinginlik veriyor bana, su insanı rahatlatır ya..."
“Köy öğretmenliği"
“Devlet tiyatrolarına geçmeden önce köyde, Esenboğa İlköğretim okulunda üç yıl öğretmenlik yaptım. İstanbul Ayakkabıcılar Odası’nda eğitim uzmanlığı yaptım. İstanbul Ticaret Odası’ndan İtalya’da burs teklifi geldi. İki ay italyanca, dört ay ayakkabı tasarımı konusunda eğitim aldım. İstanbul Zeytinburnu Endüstri Meslek Lisesi Ayakkabıcılık Bölümü’nde beş yıl öğretmenlik yaptım. Yeşil Kundura’ya çok öğrenci yetiştirdim. Öğretmenliği Ankara’ya geleceğim için bıraktım."
“Ayakkabıyı seviyorum"
“Her kadın gibi ayakkabı ve çantayı çok seviyorum. Ayakkabı seçerken deri olmasına dikkat ediyorum, fiyatı çok önemli değil.
Pahalı olması çok iyi olduğunu göstermiyor ama inkar edilemez bir gerçek var; iyi ayakkabılar pahalıya satılıyor. İnsan sağlığını etkileyen bir şey ayakkabı. Bel ağrısına, baş ağrısına neden oluyor. Bütün yükü çeken ayaklar, bu nedenle ayakkabı önemli."
“Ankara terbiye etti"
“Ankara düzenli şehir, Ankara’yı seviyorum. Trafik sorunu yok. Ankara’nın uzağı istanbul’un en yakını gibi. Ankara İstanbul’a göre biraz daha mazbut ama sanatla ilgilenenlerin sayısı çok daha fazla. Eğitim seviyesi yüksek. İstanbul farklı mozayikleri olan bir şehir. İnsanlar farklı, talepler de çok farklı. Taleplere cevap verecek oluşumlar farklı, kayboluyorsunuz."
“Sahne cazip değil"
“Ejder Akışık ile `Kral Öldü’ oyununu hazırladık, Ferdi Merter ile `Domuz Ahırı’nı hazırlayacağız. `Kral öldü’de beni çok çeken, oyunun mahkeme salonunda geçmesi. Seyirciler arasından her akşam 12 kişi seçiliyor ve onlar jüri üyesi oluyor. Her gece oyunun kaderi değişiyor. İtalyan ve İspanyol tiyatrosunu çok seviyorum. Benim için sahne önü kamera önü çok cazip değil."
“Eşimle gururlanırım"
“Eşimle her zaman gurur duyarım. Eşimi methediyor olmayayım ama ben onunla evlenirken ‘Ne kadar akıllı bir çocuk, limon satsa limon tüccarı olur’ derdim. Bakan ünvanının olması benim için çok önemli değil. Siyaseti sürdürüp sürdürmemek onun tercihi, halk onu seçerse, ben ‘hayır’ demem. Aslında ben çok onaylamıyorum.
Siyaset aile ilişkilerini geriyor.
