Aralık ayının kapısında, sevdiğimin yaş gününü beklerim ben, artık sene bitmiş, tüm hesaplar kapatılmakta, hayat tamamlanmaya, yeni olanın ışıltısı ise gelmeye başlamıştır. Her yıl daha çok heyecanlanırım, bilirim ki, onun yaş günü, benim doğum günümdür. Her yıl yeniden yeniden doğarım onunla.
Herkes ben önce doğdum, ondan daha çok yaşadım diye, beni daha bilge, zannederler, neden bu kadar naif davranırım, şaşar kalırlar. Oysa her saniye yeni bir şey öğrenirim ondan. Yüreğimdeki şövalyenin gözlerindeki, sözlerindeki şaşkınlık, her an beni egomun uzun duvarlı, derin sokaklarına gönderir.
Egom sevdiğini dizinin dibinde ister, yüreğim bırak uçsun der. Egom kıskanır, yüreğim kalbi senin der… Egom hep beni sevsin, yüreğim ise daha ne kadar seni sevebilir ki der.. Egom sinir olur ona, bir daha asla görüşmeyeceğim der, yüreğim kahkahalarla güler. İnsanlar ona karşı hassasım hatta biraz aptalım diye düşünürlerken, yüreğim biraz daha büyür.
Her yaş gününde o yol aldıkça, ruhum yeniden yeniden doğar. Göklerdeki yıldızları toplamak isterim yaş günü hediyesi olarak…Kendime kızarım hala yıldızlara varamadığım için… Bir gün yıldızları toplayacak kadar hafifleyeceğimi bilirim onunla. Dünyaları vermek isterim sadece gülümsemesi için. Aşkımı okuyanlar kızarlar bana kadın hediye mi düşünür, o alsın der onların egoları. En büyük hediye O’dur, ben böyle görürüm, ölümlü hiçbir hediye ile karşılayamam bu yaş gününü.
Aşkın kadınları, şımartma şu adamı der. Hep şımarsın isterim ben... Hatta beni hissettiği her an, şımarmaya devam etsin isterim. Bana göre kainatlar o şımardıkça büyür...Sen de Zeus yaptın bu adamı derler, doğrudur, Zeus’un oğludur. Dünyada onu temsil eder, zaten bundan dolayı ben kendimi Tanrıça hissederim, insanlar bunu bir türlü anlamak istemez. Dişil güçlüdür bilirim, erkeğin rüzgarı olmasa, neye yarar ki o güç? Paylaşılsa güç de güçsüzlük de, aşk kazansa, hep onun yıldızı parlasa, insanlık kazansa nasıl olur, bundan daha keyifli nasıl olur?
Ayşegül Kartal
